Somatyczne przyczyny zaburzeń erekcji

Naczyniopochodne zaburzenia erekcji

Naczyniopochodne zaburzenia erekcji obejmują niewydolność tętniczą i przeciek żylny. O niewydolności tętniczej mówimy, gdy zbyt mała ilość krwi tętniczej jest pompowana do prącia, przeciek żylny zaś polega na tym, że krew tętnicza pompowana do prącia w wyniku stymulacji seksualnej jest zatrzymywana w tkance erekcyjnej prącia zbyt krótko, co uniemożliwia zadowalającą erekcję . W obu przypadkach układ naczyniowy odpowiedzialny za osiągnięcie i utrzymanie erekcji jest dysfunkcyjny.

Naczyniopochodne zaburzenia erekcji mogą być spowodowane przez nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i chorobę serca np. w przebiegu miażdżycy naczyń lub zastoinowej niewydolności serca. Każde z tych schorzeń może zakłócić dopływ krwi konieczny do osiągnięcia erekcji. Jeśli postępujące uszkodzenia naczyń dotyczą dużych tętnic, takich jak te w sercu czy w szyi, wzrasta ryzyko ataku serca i udaru mózgu. Należy podkreślić, że zaburzenia erekcji często są objawem jeszcze poważniejszych problemów zdrowotnych, do których należy choroba tętnic obwodowych, mogąca być przyczyną zdarzeń zagrażających życiu.

Przeciek żylny powodowany jest przez schorzenia, które zmieniają strukturę tkanki erekcyjnej prącia uniemożliwiając obkurczenie małych żył, którymi krew erekcyjna z prącia powraca do krążenia obwodowego powodując zakończenie erekcji. Przewlekłe schorzenia, takie jak cukrzyca lub zwłóknienie elastycznej tkanki erekcyjnej prącia, która nie rozszerza się w wyniku napływu krwi tętniczej, mogą również powodować przeciek żylny.

Bezpośrednio po zabiegu radykalnej prostatektomii, przeprowadzonej z powodu raka prostaty, następują długotrwałe zaburzenia erekcji nawet u 60% pacjentów bez przedoperacyjnych zaburzeń erekcji. Wynika to z uszkodzenia nerwu jamistego prącia, który w warunkach fizjologicznych odpowiada za uwalnianie tlenku azotu powodującego rozszerzenie tętnic i zwiększony dopływ krwi tętniczej do prącia a tym samym erekcję.

Po uszkodzeniu nerwu jamistego prącia i, co za tym idzie, wobec braku wydzielania tlenu azotu, dochodzi do zaburzeń erekcji. Mechanizm ten wyjaśnia, dlaczego leki takie jak Viagra ™ i Cialis ™ są nieskuteczne w leczeniu zaburzeń erekcji spowodowanych uszkodzeniami neurologicznymi.

Jeśli taki stan nie zostanie złagodzone przez rehabilitację przy pomocy wazoaktywnych zastrzyków w prącie, to opisane uszkodzenie neurologiczne doprowadzi do przewlekłych zmian strukturalnych w obrębie prącia, powodując zespół przecieku żylnego, którego często nie można skutecznie leczyć za pomocą zastrzyków lub innych metod niechirurgicznych.

Bez uwalniania tlenku azotu z powodu uszkodzenia nerwów jamistych prącia, leki opóźniające jego rozpad nie mają wpływu na przepływ krwi przez prącie i erekcję. U tych pacjentów jedynie implantacja protezy prącia (implant prącia) skoryguje zaburzenia erekcji.

Somatyczne przyczyny zaburzeń erekcji – podsumowanie

Podsumowując, somatyczne zaburzenia erekcji obejmują naczyniowe źródła niewydolności tętniczej i przecieku żylnego oraz przyczyny neurologiczne związane z prostatą, operacjami w obrębie miednicy lub innymi chorobami wpływającymi na obwodowy układ nerwowy, takimi jak zaawansowana cukrzyca.

Aż 90% zaburzeń erekcji ma podłoże somatyczne. Pozostałe 10% zaburzeń erekcji spowodowane jest czynnikami psychicznymi.

Niepokój, depresja, strach, ból lub leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychologicznych mogą powodować zaburzenia erekcji o podłożu psychicznym. Oprócz dokładnego wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego może być konieczna ultrasonografia dupleksowa w celu rozróżnienia somatycznych i psychicznych przyczyn zaburzeń erekcji oraz w celu ostatecznego określenia najbardziej odpowiedniej opcji leczenia zaburzeń erekcji.